HARRELL DAVENPORT
Jon Landau deed in 1974 de vermetele uitspraak “I saw rock ‘n roll”s future and its name is Bruce Springsteen”
… wat later bleek ! Vanuit onze bescheiden kennis mogen we ons niet laten verleiden tot dergelijke uitspraken naar de blues toe, maar toch … Een 19-jarige knaap die de blues belichaamt ??? Ja hoor : je moet niet op de “cottonfields” gewerkt hebben of slachtoffer van de segregatie zijn om “bluesy” te zijn.
Een jonge Harrell “Young Rell” Davenport, opgegroeid in Vicksburg – Mississippi, was snel aangetrokken tot muziek met, naast wat platen van mama en grandpa, als grote bron “You Tube”. Zo ontdekt hij de 1972 Alligator release Big Walter Horton with Carey Bell , meteen de stimulans om harmonica te spelen. Met wat rommel, harp en gitaar, uit een pandjeshuis ( Harrell’s papa is niet te speuren en mama heeft het niet breed) lukt het hem aardig om blues te spelen op basis van wat hij hoort. Ondertussen schrijft Harrell wel songs en ontwikkelt hij zijn stem. Hoezo, songs schrijven met welke ervaring ? Die haalt hij uit zijn dagelijks leven ! Als Darrell en Mom in Leland wonen gaat hij naar de openbare school wat dramatisch blijkt te zijn. Darrell heeft een gehoorprobleem wat zorgt voor misvatting en onbegrip bij zijn omgeving. Hij wordt tevens voortdurend gepest met als absoluut pijnlijk dieptepunt : het verlies van een plaat. Harrell had voor een spreekbeurt een 78-toeren plaat “High and lonesome” van Jimmy Reed meegebracht, een enige herinnering aan zijn grootvader. Tijdens de pauze had een domme knul de plaat aan stukken geslagen en die gaf Harrell op de koop toe nog een rammeling. Ingrijpende omstandigheden voor een jonge knaap en uiteindelijk zal zijn moeder Harrell weghalen van school en “home-studying” doen. Die ervaringen kleuren dan wel zijn muziek.
Hij versiert als 11-jarige hier en daar een pietluttig optreden, dat helpt hem evenwel niet veel verder zonder goede begeleiding en dan is er het smoelenboek, facebook dus. Zo komt Harrell, dan 14 jaar, in contact met Billy Branch en Matthew Skoller. Met Skoller is het ernstig : die nodigt hem uit op een avondje blues in het Logan Center (Chicago) met o.a. Billy Branch en gitaristen Carlos Johnson en Stephen Hull. Mvr. Rosa (de madam van Billy Branch) neemt de set live op en zet dit online : meteen 165.000 views en vanaf dan gaat het snel : King Biscuit Festival, de Chicago blues clubs, Blues Heaven festival in Denemarken. Skoller wordt zowat zijn coach en Chicago-manager, Harrell zelf werkt heel intens en bouwt intussen een flinke platencollectie op met favoriete artiesten : Carl Weathersby, Charlie Christian, T-Bone Walker, Jimmy Reed, Eddie Taylor enz.
Harrell zelf vind je zeker terug op verschillende sociale media ! Kijk zeker eens op Youtube : Davenport’s debut at Rosa’s Lounge !
Een bescheiden jonge kerel, handig en inventief gitarist, krachtige blazer en poëtische zanger : “Young Rell” komt naar de Banana, en wordt begeleid door absolute rastalenten van eigen bodem !!!
Zorg dat je later kan vertellen : “Weet je, dat optreden ik was erbij !!!”
Samenstelling band:
Harrell “Young Rell” Davenport: vocal, guitar, harmonica
Marino Noppe: guitar
Carlo Van Belleghem: bass
Marcus Weymaere: drums