De meeste muzikanten die succes hebben en kwaliteit brengen, zijn vaak opgegroeid in een “muziekfamilie”. Bij Johnny Sansone is het niet anders : papa was saxophonist in Dave Brubeck’s band, dus de 8-jarige Johnny aan de sax. Toen hij 10 was, had hij veel interesse voor de gitaar en de harmonica en als hij als 12-jarige boy from New Jersey een Howlin’ Wolf show beleeft in Florida, is zijn levenbestemming duidelijk : play the blues !
13 en Johnny mag David “Honeyboy” Edwards, Delta bluesmuzikant, begeleiden. Ondertussen verbetert hij voortdurend zijn “skills” door oefening met Junior Wells en James Cotton als voorbeelden. In 1975 trekt Johnny naar Colorado en blijft hij zijn technieken oefenen. En met resultaat : in de jaren 80 mag hij toeren met Ronnie Earl, John Lee Hooker, Jimmy Rodgers en Robert Lockwood jr. Best aardig om op je CV te noteren ! Dat is dan wel een periode van heel veel toeren, zo komt Johnny in allerlei invloedsferen zoals Austin, Florida en Chicago. Zelf heeft hij een bandje “Jumpin’ Johnny and the Blues Party” die 2 cd’s uitbrengen.
In 1990 vestigt Johnny zich definitief in New Orleans. Die stad heeft ook wel haar invloeden en zo mengt Johnny zijn eerder norse stem met een tintje swamprock. En dan kan een vleugje cajun en zydeco er ook best bij. Johnny breidt zijn vaardigheden uit met de accordeon ! In 1997 resulteert dit in “Crescent City Moon” dat meteen al in de prijzen viel (Best of beat awards) met een platencontract bij Rounder er bovenop.
Begin 2000 gaat het even wat minder, Johnny werkt in de bouwsector, maar optredens komen stilaan weer op gang zeker als trio met Johnny, Joe Krown en John Fohl. In 2005 speelt hij bij de “Voice of Wetlands Allstars”, een band die locale natuurthema’s aanbrengt. (o.a. Dr John, Tab Benoit) Met hun cd “VOW” bedoelen ze “a record designed to be a warning about what might happen”, in 2005. Laat dan net Katrina passeren en de boodschap is “It became a matter of I-told-you-so” ….
Gelukkig komt de inspiratie bij Johnny terug met in 2007 “Poor man’s paradise” en de samenwerking met Anders Osborne ( uit de Voice of …) en John Fohl zorgt voor een creatieve boost. Zo is er in 2011 het fabuleuze “The Lord is waiting and the devil is too”, een waar meesterstuk met het titelnummer als “Song of the Year” bij de Blues Music Awards. Daarop volgt een periode van relatieve harmonie en is Johnny een vaste waarde in het blueslandschap. Met zijn doortocht in de Banana Peel zal je wel merken waarom hij “Jumpin’ Johnny” is !
Samenstelling band
Johnny Sansone: vocals, harmonica & accordeon
Anthony Stelmaszack: guitar
Mig Toquereau: bass
Pascal Delmas: drums